Het is week drie en we zitten midden in de stormingsfase van de groepsvorming.
In deze fase is het van een enorm grote waarde dat de groep gevormd wordt tot een hechte groep, zonder ‘groepjes’ en met een positief en veilig klimaat.
Ik schenk ook veel aandacht aan deze fases en doe ook elke dag een opdracht waarmee ik dat stimuleer.
Zo ook gisteren.
We begonnen in de kring, staand, en ik zei: ‘Ga in het midden staan als je een broer hebt’.
Er gingen een aantal kinderen in het midden staan en je zag een aantal verbaasd kijken en riepen ‘dat wist ik niet’. Mooi, elkaar beter leren kennen. Weten dat je ook overeenkomsten hebt met anderen.
Na een aantal vragen over je lievelingskleur, wat je graag eet etc. Vond ik dat het tijd was om wat meer diepgang erin te krijgen.
‘Wie voelt zich fijn in de klas?’ Eerst even toegelicht wat is dan fijn. Gelukkig, allemaal kwamen ze in het midden staan. We hebben een voor een vertelt wat het voor ons zo fijn maakt in de klas.
De volgende vraag die ik ging stellen was een heftige. Want hoewel ik de sociale interacties goed in kaart heb, kan ik niet weten wat hun gevoel daar soms bij is. Dat is lastig uit te drukken voor kleuters.
‘Wie vindt dat hij geen vrienden heeft in de klas?’. Er stapten 4 kinderen in het midden. Van twee zag ik dat aankomen, want die moeten opnieuw hun rol vinden nadat hun vriendjes naar de middenbouw zijn gegaan. Van de andere twee was dit nieuw voor mij. Ze zijn samen heel hecht, maar uit een gesprek bleek dat ze het allebei ook fijn vinden om meer vrienden te hebben in de klas.
Dit zorgde voor een onwijs mooi, kwetsbaar en gevoelig gesprek.
Ze reageerden er allemaal zo ontzettend mooi op. Hoe gaan we er samen voor zorgen dat zij dat gevoel niet meer hebben? Ze kwamen zelf met oplossingen en voerden deze ook gelijk uit.
Daarna kregen ze de opdracht om iemand te zoeken die je nog niet kent, maar wel graag wil leren kennen. Daar zoek je een plek mee aan een tafel en loop je de hele dag mee in de rij als we naar buiten of naar huis gaan.
Dit ging echt boven verwachting goed. Ze zochten iemand, hebben daar ook de hele dag mee gepraat en ik hoorde ze vragen stellen aan elkaar. Niemand vroeg ‘mag ik nu weer ergens anders zitten?’. Ze hielpen elkaar als dat nodig was, zonder mijn invloed.
Over een week ga ik deze vraag nog een keer stellen en dan gaan we het hebben over wat we eraan hebben gedaan en of dit nog steeds zo is.
Het lijkt zo simpel, groepsvorming. Maar als je echt investeert, echt luistert en echt ziet, dan bloeit zijn wereld, onze wereld.
Reactie plaatsen
Reacties